զուգաբանություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [zuɡɑbɑnutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զու•գա•բա•նութ•յուն 

Գոյական

1. * Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
2. քերականություն արտահայտության միջոց, երբ քերականական ձևեր են կազմրվում այլ հիմքից կամ արմատներից. օր.` ես (ուղղ.), իմ (սեռ.), գալիսեմ (ներկա), եկա (անց. կատ.), արի` (հրամ.), նույնպես` xopoший, և лучший, good և better, bonus և melior և ajln
3. համապատասխանություն
4. համեմատություն

Հոմանիշներ

1. համապատասխանություն
2. համեմատություն

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ супплетивизм (ru) ‎(suppletivizm)
• անգլերեն՝ suppletion

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։