Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զու•գա•կ(ը)•շիռ

Ստուգաբանություն

նույն կշիռը` ծանրությունն ունեցող, հավասարակշիռ ◆ Դրանք բոլորն էլ հանդուրժելի են, երբ զուգակշիռ հատկություններ կան։ (Շեքսպիր) ◆ Նոցա զուգակշիռը կգտնե ինքը միայն հրեաների մեջ։ (Րաֆֆի)
համեմատություն, զուգադրություն ◆ Գուցե երկու ծայրերուն զուգակշիռը իր հիմնական ցավերը ավելի թունավորեր։ Ռուբեն Զարդարյան ◆ Մի կարծիր, որ դատարկ և անպետք կյանքը զուգակշռի կդնեմ քո գեղեցիկ կյանքիդ հետ։ Զապել Եսայան ◆ Ինչ վիշտ էլ որ գա, նա զուգակշիռ չի կարող լինել այն երջանկության։ (Շեքսպիր)
համեմատել, բաղդատել ◆ Ես մտքիս մեջ այդ միջոցին ակամա իմ ու Միքեի զուգակշիռը կընեի։ Լևոն Շանթ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։