Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զու•գա•ճորդ 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Գոյական

  1. (բնստ․) մի բանի հետ միասին աճած` աճելով միացած մաս ◆ Կանգնել եմ ամուր քարափի վրա, իմ հասակով մեկ, կարծես թե նրա զուգաճորդն եմ ես։ Համո Սահյան

Հոմանիշներ խմբագրել

Արտահայտություններ խմբագրել

Թարգմանություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել