Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զու•գա•չա•փութ•յուն

Ստուգաբանություն խմբագրել

զուգաչափ լինելը
առարկայի կառուցվածքի ամբողջություն կամ զույգ կազմող մասերի համապատասխանություն ըստ չափերի, համաչափություն ◆ Սև-սև աչքերը երկայն ու խիտ արտևանունքներով զուգաչափություն են կազմել թանձր թուխ-թուխ, կեռ-կեռ հոնքերի հետ։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Նրանց երգեցիկ երաժշտությունը… իր զուգաչափությունները… հակադրում ՝ գերմանական գործիքով երաժշտության։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։