զուգորդություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zuɡɔɾdutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ զու•գոր•դութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- զուգորդելը, զուգորդվելը,
- նյարդային համակարգի և գլխուղեղի գործունեությամբ պայմանավորված՝ հոգեկան առանձին երևույթների հարակցություն՝ միմյանց հետ կապակցում, որի շնորհիվ մի պատկերացման՝ մտքերին՝ զարգացումին հաջորդում է որևէ ձևով դրան նման մի ուրիշը
- միմյանց հետ կապակցվելը, լեզվաբանական միավորների շարակարգային կապակցություն՝ հաջորդականությունմ, համակցություն
- (փխբ․) միավորում, միասնություն ◆ ուժի և գեղեցկության զուգորդություն
Հոմանիշներ
խմբագրել- ասոցիացիա
- համակցություն
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։