զուրուր
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ զու•րուր
- Ղարաբաղ՝ իրար, միմյանց։ ◆ Լուսահոգին հունց վեր ասեց ընդի էլ տեռավ, մարթիք լոխ զուրուր տոն քանդող տյուս եկեն։ (Խաթաբալա)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։