զվարթախոս
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zvɑɾtʰɑˈχɔs]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ զ(ը)•վար•թա•խոս
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- զվարթ՝ ուրախալի՝ ծիծաղաշարժ բաներ ասող, զվարճախոս, կատակախոս ◆ Վաթսունի մոտ, մազը մորուքը ճերմակած, տկարակազմ, զվարթախոս մեկն է տոքթոռը։ (Գրիգոր Զոհրապ)
- զվարթ, զվարճալի, ծիծաղաշարժ◆ Զվարթախոս անեկդոտներով համեմում էր նա իր խոսակցությունը։ (Վահրամ Փափազյան)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։