Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ զուարթախօսութիւն

վանկեր՝ զ(ը)•վար•թա•խոս•սու•թյուն

Ստուգաբանություն

զվարթախոս լինելը◆ Վանական խոտաբեր կյանքն անգամ չէ բավեր մեռնելու անոր բնական զվարթախոսությանը։ (Տիգրան Չյոկյուրյան)
զվարճալի, ծիծաղաշարժ խոսք, պատմություն, առակ և այլն◆ Ֆրանսիացիին զվարթախոսությունը շատ հաճելի է մանկամարդ Իտալուհին։ «Երևանյան օրեր»

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։