Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զ(ը)•վար•ճա•բա•նութ•յուն

Ստուգաբանություն

զվարճախոսություն◆ Նախկին զրույցները զվարճաբանությանները և կատակները տեղի էին տվել այժմ լուրջ և տխուր խոսակցության զվարճասիրություն, զավեշտաբանություն
(ոճբ․) ոճական բանադարձում. գովերգում հանդիմանության ձևով և ընդհակառակը` հանդիմանություն գովերգման ձևով

զվարճախոսություն, կատակաբանություն, կատակախոսություն, կատակասիրություն, ծաղրաբանություն, սրախոսություն, սրամտություն,

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ֆ․Հ․ Խլղաթյան, Ոճաբանական տերմինների բառարան տեղեկատու, Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1976 — 111 էջ։