զվարճախոս
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zvɑɾt͡ʃɑˈχɔs]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ զ(ը)•վար•ճա•խոս
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- զվարճալի բաներ խոսող, խոսքերով ծիծաղ շարժող, կատակախոս ◆ Ինչպես Սամվելի նժույգի ճակատի վրա - ծիծաղվելով ավելացրեց զվարճախոս պատանին Ր միշտուրախ, միշտ զվարճախոս այդ ամրթը… լաց էր լինում անձայն։ (Նար-Դոս)
- զվարճախոսության հատուկ, զվարճախոսություն պարունակող ◆ Զվարճախոս հատկություններով նա ամենի սիրելին էր։ (Պերճ Պռոշյան)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։