Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ զտարիւն

վանկեր՝ զ(ը)•տար•յուն 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բացատրություն

  1. (նորբ․) ազնվացեղ, տոհմիկ, ցեղական

Ածական

  1. անխառն, ընտիր ցեղի, ցեղական
  2. մաքուր, անխառն արյուն ունեցող ◆ Զտարյուն հայ ◆ Ախ, ներողուրյուն, դուք ուրեմն հայ եք։ -Այո, պարոն, զտարյուն հայ, - պատասխանեց ժպտալով վերակացուն։ (Մուրացան)
  3. (փխբ․) իսկական, բուն, մաքուր ◆ Զտարյուն պրոլետար
  4. ազնվացեղ ◆ Նա զտարյուն իշխան էր։ (Մուրացան) ◆ Նապոլեոնին բերին արաբական մի զտարյուն ձի։

Հոմանիշներ

խմբագրել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։