Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ զտուածք

վանկեր՝ զ(ը)տ•վածք

Ստուգաբանություն

այն ինչ-որ ստացվել է զտելով, զտելուց հետո մնացած մաքուր նյութը
ընտիր, զտագույն բան, հրաշալիք (փխբ․) (բնստ․)
որևէբանի բանի, երնութի էանութը, էությունը ◆ Այդ բոլորով հանդերձ ինչ է իմ աչքի հողի այդ գերագույն զտվածքը (մարդը) Շեքսպիր

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։