զրկել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zɾkɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ զ(ը)ր•կել
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲայ
- անիրավացի կերպով մեկին իր հասանելիքը չտալ, հարստահարել ◆ Նա բանվորներին զրկում է իրենց արդար վաստակից։ ◆ Մենք պիտի… զրկենք նրանց իրանց ունեցածից, իրանց սիրած բանից։ (Ղազարոս Աղայան)
- պակասության՝ նեղության դատապարտել ◆ Քանի-քանիսն է նա ապրուստից զրկել: ◆ Տքնությունն հաճախ ինձ արևից զրկել է։ Եղիշե Չարենց ◆ Մարդը մեզ արդեն զրկել է նախարարությունից։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Նա իրեն զրկել է ուրիշներին օգտակար լինելու համար։ ◆ Արևը նրանց ամբողջ գերդաստանը զրկել է սարից, որ երբեք չգան։ (Ղազարոս Աղայան)
- հանել՝ խլել մեկից մեկից մի բան, մեկին մի բանի առանց թողնել ◆ Ազատությունից՝ աշխատանքից՝ ձայնի իրավունքից զրկել: ◆ Հայ վաճառական, հայ վաճառական, խաբիր ու զրկիր եղբորդ։ Հովհաննես Թումանյան
- (անդրադարձ նշանակությամբ) ինքն իրեն զրկանքների՝ նեղության դատապարտել, զրկանքնր կրել ◆ Տարիներ շարունակ նազ զրկել էր իրեն՝ որդուն ուսման տալու համար։ ◆ Ատելի է… ավարառությունը, հափշտակությունը, սպանույունը, ագահությունը, ուրիշներին զրկելը: (Րաֆֆի) ◆ Կարող են քեզ ճշմարիտ խելագար համարել և թագավորությունից զրկել: (Ղազարոս Աղայան)
Հոմանիշներ
խմբագրել- հարստահարել, կեղեքել, կտրել (ժղ․), բերանի թիքեն կտրել, բերանից կտրել, հացից կտրել
- Կաղապար:անրդրձ խնայել, զլանալ, բերանից կտրել
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։