էաբանություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɛɑbɑnutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ էաբանութիւն

վանկեր՝ է•ա•բա•նու•թյուն 

Գոյական

1. փիլիսոփայական ուսմունք էացության, գոյության մասին
2. իդիալիստական փիլիսոփայության մեջ, գիտական բնագիտությանը հակասող մետաֆիզիկական դատողությունների համակարգ գոյության սկզբունքների և էության մասին (օնտոլոգիա)

Հոմանիշներ

1. բնազդագիտություն, գոյաբանություն, էակաբանություն, էախոսություն, օնտոլոգիա (փիլ.)

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։