էակ
Հայերեն
Գոյական
վանկեր՝ է·ակ
- կենդանի կամ անձ ◆ Տեր ինքը լավին ողջ էակներից ընտրեց ու տարավ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Էակներն ամեն, մարդ թե անասուն, ձկներ ու թռչուն, ուտեն, լիանան։ (Ավետիք Իսահակյան)
- մարդ ◆ Պարսից արքունիում նա էակ չէր, այլ իր էր։ (Րաֆֆի) ◆ Մտածիր, Սամվել, որ վտանգի մեջ է և այն էակի կյանքը, որին դու սիրում ես։ (Րաֆֆի)
- հողածին ◆ Արդյոք էակ մեՙս, թե երկնից զվարթուն։ Պետրոս Դուրյան
- աստված է ◆ Բայց կա մի էակ, որ բոլորի տերն է։
- (նորբ․) շնչավոր արարած՝ մարդ, անձ
Հոմանիշներ խմբագրել
մարդ,արարած,անձ,անձնավորություն,շունչ,հողածին
Արտահայտություններ խմբագրել
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
Այս նյութը բեկոր է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիբառարանին, ավելացնելով հարմար բացատրություն կամ ուղղել ընթացիկ բացատրությունը։
- Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։