Հայերեն

Գոյական

վանկեր՝ է·ակ 

  1. կենդանի կամ անձ ◆ Տեր ինքը լավին ողջ էակներից ընտրեց ու տարավ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Էակներն ամեն, մարդ թե անասուն, ձկներ ու թռչուն, ուտեն, լիանան։ (Ավետիք Իսահակյան)
  2. մարդ ◆ Պարսից արքունիում նա էակ չէր, այլ իր էր։ (Րաֆֆի) ◆ Մտածիր, Սամվել, որ վտանգի մեջ է և այն էակի կյանքը, որին դու սիրում ես։ (Րաֆֆի)
  3. հողածին ◆ Արդյոք էակ մեՙս, թե երկնից զվարթուն։ Պետրոս Դուրյան
  4. աստված է ◆ Բայց կա մի էակ, որ բոլորի տերն է։
  5. (նորբ․) շնչավոր արարած՝ մարդ, անձ
Հոմանիշներ
խմբագրել

մարդ,արարած,անձ,անձնավորություն,շունչ,հողածին

Արտահայտություններ
խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել

Այս նյութը բեկոր է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիբառարանին, ավելացնելով հարմար բացատրություն կամ ուղղել ընթացիկ բացատրությունը։

  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։