Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ էխ•թի•ար 

  1. Կարին, Ախալցխա՝ մեծահասակ՝ ծեր մարդ ◆ Էխտիարմ ըռաստ գուքա տըղին։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Հը քու տուն ավիրի, հա,-կըսե էլման էն ըխտիար մարդ,-էդա խըդար տարի կապրիմ վըր աշխարքին, հըմլա սուտ չեմ լսերի։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Ամեն օր նստում են էտ աղքատ էխթիար մարդ ու կնիկ իրենց սև դարդն են լալում։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
  2. Պարտիզակ՝ խորհրդատու

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։