Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ է•միգ•րանտ

Ստուգաբանություն

< эмигрант < լատ. emigrans (emigrantis) արտահանված

(խսկց․) տե՛ս վտարանդի ◆ Էմիգրանտը բաճկոնի կոճակի հետ էր խաղում․ Անդրեասյանը դուրս եկավ էմիգրանտ եղբոր սենյակից (Վահան Թոթովենց)
(միգ․) էմիգրացիայի (արտագաղթի) դիմող անձ
տե՛ս նաև էմիգրացիա (արտագաղթ), իմիգրանտ (ներգաղթյալ)
անձ, որը թողել է իր քաղաքացիության կամ մշտական բնակության վայրի պետությունը և մշտական բնակության հաստատելու նպատակով մեկնել է այլ պետություն

Բաղադրյալ բառեր
էմիգրանտական էմիգրանտություն

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Միգրացիայի ոլորտի տերմինների բառարան, Գյումրի, «Միգրացիայի Միջազգային Կազմակերպություն», 2013 — 175 էջ։
Վ․Վ․ Փիլիպոսյան, Մարդու իրավունքների անգլերեն-ռուսերեն-հայերեն բացատրական բառարան («Երիտասարդ ինտելեկտուալների միություն» հիմնադրամի մատենաշար), Երևան, 1997 — 67 էջ։