Հայերեն

վանկեր՝ է•ներ•գա•կիր 

Բառակազմություն

խմբագրել

Գոյական

  1. (նորբ․) էներգանյութ (նավթ, մազութ, դիզվառելիք և այլն) կրող ◆ Տեսնենք, թե էներգակիրներն ինչ դժվարությամբ և ճանապարհով ենք կրում։ «Ազգ»
  2. (տնտգ․) զանազան ագրեգատային վիճակներում գտնվող նյութ կամ մատերիայի այլ ձևեր

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Աշոտ Մարկոսյան, Տիգրան Դավթյան, Ամենագործածական տնտեսագիտական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, «Լեգալ Պլյուս», 2008 — 218 էջ։
  • Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։