Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ է•ներ•գի•ա 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. (ֆիզ․) նյութի հիմնական հատկություններից մեկը, նյութի շարժման չափը, շարժման հզորությունը` ուժը (ջերմության, լույսի, էլեկտրականության, մեխանիկական շարժման ձևով) ◆ Նոր հետազոտություններ են կատարվելու արևի էներգիան օգտագործելու ասպարեզում։ (Մամուլ)

◆ Մի զորություն, որը մղել է դեպի հերոսական մարտիրոսություն, դեպի աներևակայելի լարում հոգեկան ու յութական էներգիայի։ (Վահան Տերյան) ◆ Շովքաթը հպարտանում էր այդ երիտասարդներով, հիանում նրանց անսպառ էներգիայով։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Տիգրանը - այնքան ջերմություն ու էներգիա էր կուտակե իր մեջ։ Անահիտ Սեկոյան ։

  1. որևէ մարմնի, նյութի կարողութունը որևէ կարգի աշխատանք կատարելու կամ դրա համար անհրաժեշտ ուժի աղբյուր լինելու
  2. (փխբ․) եռանդ, կենսաուժ

Հոմանիշներ

խմբագրել

Գործազոր, գործուժ, նյութուժ, զորուժ, ուժընթաց, զորընթաց

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. էներգիա տալ
    1. էլեկտրաէներգիա արտադրել
    2. որևէ բանի վրա ջանք՝ եռանդ գործադրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
  • Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։
  • Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։