էցքել
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ էց•քել
- Շիրակ՝ վայր գցել, դեն նետել, գցել ◆ Մաթրաթը էցքեց գետին, կոտրեց։ Սահակ Ամատունի ◆ Գացի մտա գոմիկ մե, գտա ձիթի պուլիկ մե, Զարկի գետին կոտրեցի, կանտն ի գոպալ էցկեցի: Բնս
- անցկացնել ◆ Կը բոռա կնկա վրեն, գուրզի օղ կ'էսկա թև, Որ կնկան ու տղեկներուն մե դրբով մեռըցու։ Սասնա ծռեր ◆ զոռով կխագուն մոր շորեր, մատնիկ կ էսկեն մատներ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- տարածել, սփռել ◆ Ըմալ զըլզըլոց կ'էսկեն քաղքի մեչ։ Սասնա ծռեր
- տեղ հարդարել, պատրաստել ◆ Կտրիճ չունեմ, որ տեղ իսկեմ: (Վախթանգ Անանյան) ◆ Թագավորի մեր դուս արե, քեզ տեղ իսկող ենք բերե։ (Գ․Շերենց)
- Կարին, Շիրակ՝ հեռացնել, վանել, վտարել
Արտահայտություններ խմբագրել
- էցքել՝ իսկել ձեռ
- ձեռք բերել, ձեռք գցել Կաղապար:օն
- թողնել մեկի տնօրինությանը՝ կամքին ◆ Ծի իսկեց պարտքատիրոջ ձեռք, ինք վիկալեց փախավ։ ԱՏՍ
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։