ըլել
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ը•լել
- Սեբաստիա, Կարին, Շիրակ՝ լինել ◆ Լաց մի ըլնիլ աչքերդ ղուրբան, Թելլիզար ջան։ Պպ ◆ Ամառը թթի ծառերուն տակթութ կըլլեր ուտածս։ (Թլկատինցի) ◆ Ու վեջը միշտ իմ խոսքերը կըլներ։ Աի ◆ Մեյմալ, ալ հարս ըլլիմ շիտակ կը նստիմ։ Հտհ ◆ Ըսեմ կեշ կըլլամ, չըսեմ էշ կըլլամ։Ահ ◆ Պստիկ ժամում էլ պատարագ կըլնի։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
- ծնվել ◆ Մենք ըլլեր ինք, ոչ հեր ինք տեսի, ոչ մեր ինք տեսի։ Սասնա ծռեր
- Պոլիս՝ զրկվել
- Պոլիս՝ վնասվել
- Ուրմիա՝ հասնել ◆ Կննաց ըլավ գադյուկի (ձոր) ոտա։ (Հրաչյա Աճառյան)
- Ուրմիա՝ դուրս գալ, գոյանալ ◆ Իրենք շահանոց էշեն էրկու շահանոց քուռակ անջախ ըլի։ (Մանվել Ասատրյան)
- Պոլիս՝ հասունանալ
- Պոլիս՝ վայելել
Արտահայտություններ խմբագրել
- ըլլա օր, Կաղապար:Սբ եթե պատահի որ…
- ըլլելու բան է՞, հնարավոր չէ, անկարելի է ◆ Ըլլելու բան է՞ վուր ինչրու էտի նա մտնե ըլի գցի գլուխը։ Գս
- ըլլի օր, երևի հավանաբար ◆ Կընիկը կրսե կը թը, ըլլի օր շապիքըդ կոշտ է, անտի չես հանգիստ։ Ել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։