Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ըմ•բոս•տա•նալ 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. դիմադարձություն, անհնազանդություն ցույց տալ, չենթարկվել, չանսալ ◆ Հիբանի կինը միայն մի անգամ էր ըմբոստացել իր ամուսնու դեմ։ (Ակսել Բակունց)
  2. ընդվզել, ապստամբել, բռնության դեմ դուրս գալ ◆ Ռամիկը դուրս էր եկել ինքն իրենից, ըմբոստանում էր: Դերենիկ Դեմիրճյան
  3. (փխբ․) վճռականորեն առարկել, հակառակել ◆ Բուրբոն ըմբոստացավ այս փիլիսոփայությունների դեմ։ (Վահան Թոթովենց)
  4. (փխբ․) բողոքել մի բանի դեմ ◆ Սիրտը առաջին անգամ ըլլալով, կըմբոստանար: «Երևանյան օրեր»
  5. (փխբ․) մոլեգնել, կատաղել (տարերքի մասին)
  6. (փխբ․) իրեն զգացնել տալ, կամքին ու բանականությանը չենթարկվել ◆ Արյունն է աղմկում, ըմբոստանում: (Դանիել Վարուժան)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. անհնազանդանալ, անսաստել (հնց․), հեստել, նշկահել, ստամբակել, պեռանալ (ժղ․), լեզուն երկարացնել, ձայնը (գլուխ) բարձրացնել, գլուխ քաշել (վեր առնել), պոզ հանել, պոզերը ցույց տալ, կոտոշ(ները) ցույց տալ
  2. ապստամբել, ընդվզել, ծառանալ, վտարանջել, նշկահել, խազմել, ստամբակել, ըմպահկել, դրանջել, հեստել, պարազանել, մռտել, գլուխ բարձրացնել, գլուխ վերցնել, ապստամբության դրոշ բարձրացնել, ապստամբության դրոշակ պարզել, սառույցը կոտրվել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել