Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ը•մեն

Ուրմիա, Մուշ, Սասուն, Վան, Տիգրանակերտ, Կարին, Համշեն, Արաբկիր, Պոլիս, Պարտիզակ, Խոտուրջուր՝ Ամենքը , բոլորը ։ ◆ Ըմեն կը դողային Սասունին անունեն ։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Աստրո , աստրո , ըմմեն սուլթան կերավ , էս մեկ բրդուճն էլ տու կեր ։ Խաչիկ Դաշտենց ◆ Ուներ օխտը մանչ ու իրեք ախճիկ , էմմեն ալ կարգուկ տյուն տեղ էղած ։ Գմ ◆ Ինչ բաներ միտքս դրած էի , էմմենը ջյուրն ինկավ ։ Գմ
Յուրաքանչյուր , ամեն , ամենայն ։ ◆ Վարդին հոտն անուշ է ․․․ տալիկը փուշ է , էմմեն մորկան յավրուն իրեն անուշ է ։ (Հ․Տեր-Հակոբյան)

Ըմեն խաղ խաղացինք – մնա՞ց սարե–սընգեն , Բոլոր գործերը կատարեցինք , մնա՞ց այդ երկրորդականը , բոլոր կարևոր հարցերը լուծեցինք , մնա՞ց այդ ոչ կարևորը ։

Աղբյուրներ խմբագրել

Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։