ընդհանրական

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [əndhɑnɾɑˈkɑn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ընդ•հան•րա•կան 

Ածական

1. ամենքին, ամեն ինչի հատուկ, վերաբերող, համընդհանուր ◆ Նավասարդ ամսի սկզբում կատարվում էր ընդհանրական աշխարհախումբը տոնախմբությունը։ (Րաֆֆի)
2. տվյալ կարգի, խմբի, կուսակցության, ընկերության բոլոր բոլոր անդամներին, ամբողջ կազմին վերաբերող, ընդգրկող ◆ Էս տեսակ ընդհանրական ուշադրություն չենք տեսել։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Թերություն մը, որ ընդհանրական է մեր բանաստեղծներուն համար։ (Միսաք Մեծարենց)
3. ընդհանուրի կողմից ընդունված, բոլորի ընդունեությանը արժանացած ◆ Վերջինի մեջ այդ ժամանակ նստում էր հայոց ընդհանրական կաթողիկոսը։ (Միսաք Մեծարենց)
4. ընդհանուրի կողմից կատարվող, բոլորի մասնակցությամբ տեղի ունեցող ◆ Ներքին կռիվը, ներքին պատերազմը ընդհանրականից դարձավ մասնազոր, ընտանեկան։ (Րաֆֆի) ◆ Սակայն այդ արժանիքը հարաբերապես, այսինքն՝ բանաստեղծակական ընդհանրական ընբռնումով մեծ բան մըն է արդյոք։ (Միսաք Մեծարենց)
5. բոլորի համար հասկանալի ◆ Երաժշտության ընդանրական լեզուն, բոլորին հասկանալի մեզուն իրակակնում, բաղկացած է բազմաթիվ լեզուներից։ Ա․ Խաչատրյան ◆ Լեզուն ընդհանրական ձև է։ (Դասագիրք)

Հոմանիշներ

1. համընդհանուր, ամբողջական, ընդհանուր, հանրական, հանուր
2. համաշխարհային, տիեզերական, համաշխարհական (տվյալ եկեղեցու բոլոր թեմերին պատկանող, վերաբերող) (եկեղ․)

Արտահայտություններ

1. ընդհանրական կաթողիկոս

Բաղադրյալ բառեր
ընդհանրականություն ընդհանրականապես

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ public, social, commun գերմաներեն՝ öffentlich դանիերեն՝ offentlig թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ público իտալերեն՝ pubblico հոլանդերեն՝ publiek հունարեն՝ δημόσιος շվեդերեն՝ offentlig պորտուգալերեն՝ público ռուսերեն՝ общественный (ru) ‎(obščestvennyj), всеобщий (ru) ‎(vseobščij), повальный (ru) ‎(povalʹnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ public

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։