ընդհանրություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [əndhɑnɾutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ընդհանրութիւն
վանկեր՝ ընդ•հան•րութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- ընդհանուր լինելը
- ընհանուր բազմություն, բոլորը
- միասնություն, ամբողջություն
- բոլորին, ամեն ինչին հավասարապես հատուկ լինելը (հատկանիշի, հարաբերության և այլն)
- ընդհանուր հատկանիշ, երևույթ, հարաբերություն և այլն
- հանրություն, հասարակություն
Հոմանիշներ
խմբագրել- ընդհանրականություն, հանրություն, համընդհանրություն
- միասնություն, միասնականություն, ամբողջություն, ամբողջականություն
- տե՛ս հասարակություն
- տե՛ս նմանություն
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։