ընծայագիր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ənt͡sɑjɑˈɡiɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ըն•ծա•յա•գիր
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- ընծայման գիր, փաստաթուղթ, որով ընծայված գույքը հաստատվում է ընծան ստացողի վրա (իրավ․) ◆ Այստեղ ատյանի առաջ մի ընծայագիր ստորագրե։ Շեքսպիր
- տե՛ս հավատարմագիր
- ընծայման մակագրություն գրքի, նկարի և այլն, ◆ Պրոֆեսորի մոտ կա նորա լուսանկար ընծայագրով ու հասցեով։ (Մամուլ)
Հոմանիշներ
խմբագրել- նվիրագիր, ընծայական, ընծայաթուղթ, նվիրաթուղթ (իրավ․)
- տե՛ս ընծայագրություն
- տե՛ս հավատարմագիր
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։