Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ըն•ծա•յուս

Ստուգաբանություն

ընծայելը, ընծայվելը ◆ Ինքն այս անխուսափելի ընծայումներեն պաշարված փորձ ռազմագետի մը պես շարժեր էր միշտ (Գրիգոր Զոհրապ)
(գրկն․) փոքր տեքստ, որով հեղինակը ցանկանում է հարգել մարդուն, նրա պատիվը կամ հիշատակը և այլն
պոետական ժանր՝ չափածո դիմում որոշակի անձի, տարածքի, իրի, կենդանու և այլն

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Մելս Սանթոյան, Արեն Սանթոյան, Գրականագիտական բառարան, Երևան, «Վան արյան», 2006 — 209 էջ։