Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ըն•կ(ը)•ճել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Կազմված է ընդ ածանցից և գուճ (ծունկ)արմատից։

Բայ

  1. զսպել, սանձահարել, իրեն ենթարկել
  2. խեղճացնել, նեղել, հոգեկան խանր վիճակի մեջ դնել ◆ Եղբոր չարաչար մահը և Բազենյանի վերաբերմամբ ունեցած ծանր հիասթափությունը փոխանակ ընկճելու, ինչ-որ վեհության էր տվել նրա հոգուն։ (Նար-Դոս) ◆ Հուսահատությունը ընկճել, խոնարհել է նրան։ (Մուրացան)
  3. հաղթել, հաղթահարել, ճնշել ◆ Այսուամենայնիվ նրանց ընդդիմությունը չկարողացավ ընկճել թշնամու զորությունը։ (Մուրացան) ◆ Քունը չէր կարողանում ընկճել նրան։ Սերո Խանզադյան
  4. թուլացնել, ուժասպառ անել
  5. խեղճանալ, նեղվել

հնազանդեցնել, նվաճել, խոնարեցնել ◆ Նրանք գալիս էին ընկճելու մեր Հայրենիքը։ (Ավետիք Իսահակյան)

Հոմանիշներ =

խմբագրել
  1. զսպել, սանձել, սանձահարել, հնազանդեցնել, ենթարկել, հպատակել, ծնկի բերել, մեջքը կոտրել, աչքի որդը (ճիճուն) կոտրել
  2. խեղճացնել, խոնարհեցնել, նեել, ծնկաչոք անել, կուչ ածել, կուչ բերել, կուչ տալ, ուսերին նստել (ժղ․), կզկթացնել, շինքը տալ, պատածակը կոխել (գվռ.)
  3. տե՛ս հաղթել
  4. տե՛ս թուլացնել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել