Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ընկ•նել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. իր ծանրության ուժով բարձրից դեպի ցած շարժվել, մղվել դեպի ձգողության կենտրոնը ◆ Կարկուտի հատիկներն ընկնում էին պատշգամբը։
  2. պոկվելով ցած նետվել, ցած ընկնել ◆ Ջիրիդներն ընկան հուժկու ձեռքերից, Ա՜խ ու հառաչանք թռան կրծքերից։ (Վ. Միրաքյան) ◆ Շառաչելով ընկնում է լեռան կողմից պրծած ապառաժխը։ (Նաիրի Զարյան)
  3. նետվել որևէ բանի վրա, իրեն որևէ տեղ նետել ◆ Հասրաթյանը իր ամբողջ մարմնով ընկել էր սեղանի վրա։ ((Նաիրի Զարյան) ◆ Տղաներ… ընկնելով բարձերին, հենց տեղն ու տեղը քնեցին։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Աչքն ընկավ արծաթապատ արկղիկի վրա։ (Րաֆֆի) ◆ Հայացքն ընկավ նրա վրա։ ◆ Աչքերը գրքին ընկնելիս, հորթերը ուզածի չափ կարող էին ցատկոտել։ (Ակսել Բակունց)
  4. տապալվել, գլորվել ◆ Հսկա կաղնին ընկել էր գետնին։
  5. դեպի ցած միտել, կախված լինել, կախվելով հենվել, շփվել մի բանի ◆ Սև հյուսքերը ընկել էին ուսերին։ ◆ Շորը վրայից ընկնում է։ ◆ Մազերը ընկել են։
  6. գետնին ընկնել, չոքել կամ փռվել գետնին (աղերսելու, աղոթելու, համար), ծունկի գալ, փարվել, թեքվել, խոնարհվել ◆ Նա գտավ և թագուհուն, ընկավ նրա դիակի վրա և լաց եղավ։ (Րաֆֆի) ◆ Կգամ Տիզբոն կնկնեմ իմ եղբոր գահի առջև։ (Րաֆֆի)
  7. դիրքից, պաշտոնից զրկվել կամ իջեցվել, պաշտոնանկ լինել ◆ Բոլորը խոսում էին, որ դիրեկտորն ընկել է, էլ չի վերադառնա գործարան։
  8. իջնել, նվազել, պակասել, թուլանալ ◆ Գինն ընկել է, ջերմությունն ընկել է։ ◆ Ապրանքի գինը ընկել էր։
  9. կորցնել, զրկվել ◆ եռանդից, ուժից ընկնել
  10. (փխբ․) զոհվել, սպանվել, նահատակվել ◆ Ընկան քաջեր, անթիվ քաջեր, բերդի գլխին հավասար։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Նրանք ընկան հանուն հայրենիքի։
  11. ծանրաբեռնվել, իր վրա կրել, վրան բարդվել, ծանրանալ ◆ Ու՞մ վրա է ընկնում պատասխանատվությունը։ ◆ Հանցանքը մեկի վրա ընկնել։
  12. մի բանի տակ մնալ, մի բանի ենթարկվել ◆ Անձրևի տակ ընկնել։ ◆ Պատժի տակ ընկնել։ ◆ Պարտքի տակ ընկնել։
  13. թափով շարժվել՝ արշավել դեպի մի բան, հարձակվել ◆ Թշնամու վրա ընկնել։
  14. (փխբ․) կործանվել, տապալվել, ոչնչանալ ◆ Ընկնում էին գահերն այնտեղ, Այստեղ կանգնում չեղած կարգեր։ Եղիշե Չարենց ◆ Ընկավ խավարի թագավորությունը։ (Րաֆֆի)
  15. (փխբ․) պարտվել, գրավվել, տիրվել ◆ Ընկավ անառիկ բերդը։ ◆ Բերդն ընկավ, բերդականները կոտորվեցին։ (փխբ․) ◆ Դասակարգներն ընկան հին, ու ելան նորեր։ Եղիշե Չարենց
  16. բարոյական անկում ապրել, բարոյապես կործանվել ◆ Ես ընկա օրըստօրե ընկա, որքան կարող էր ընկնել մի թեթևամիտ հիմար կին։ (Րաֆֆի) ◆ Օրըստորե նա ընկավ և հասավ սովորական շրջմոլիկի ու փողոցային գողերի մակարդակին։
  17. (փխբ․) ((ժղ․)) Վատ արարքի մեջ բռնվել, վատ արարքը բացահայտվել ◆ Բայց մի անգամ նա ընկավ․ սղալվող տղան հայտնեց թե այդ սխալը հուշեց՝ Սեդրակը։
  18. լինել, գտնվել, ձգվել, տարածվել ◆ Գյուղն ընկնում է անտառի աջ կողնը ◆ Երկնքի մեջտեղը… ընկած էր հարդագողի ճանապարհը։ (Լեո) ◆ Թավրիզ-Տրապիզոն առևտրական ճանապարհի Բայազետի վրայով ընկնելը սաստիկ հարվածել էր առևտրականներին։ (Ակսել Բակունց)
  19. մի տեղ հայտնվել՝ լինել՝ գալ՝ գնալ հասնել ◆ Այդ ատրճանակն ինչպես ընկավ մուրացիկի մոտ։
  20. մի բանի ենթակա լինել, մի բանի համաձայն կատարվել ◆ Այդ հանցանքը ո՞ր հոդվածի տակ է ընկնում։ ◆ Օգոստոսի 7-ի որոշման տակ ընկնող վատնումներ։ (Նաիրի Զարյան) ◆ Վա հոլովման տակ են ընկնում ժամանակ ցույց տվող բառերը։
  21. առաջանալ, ծագել ◆ Համաճարակ՝ հիվանդություն ընկնել ◆ Հիվանդություն է ընկել անասունների մեջ։
  22. հենվել, իբրև որևէ հենարան ունենալ։ ◆ Անտառի մեջ մամռոտ ժայռեր կային, արջաբներ, քամուց ընկած դարավոր կաղնիներ։ (Ակսել Բակունց) ◆ Երեխայի ոտքը սայթաքեց և շմփալով ընկավ:
  23. թաթանցել, անցնել ◆ Արևի առաջին ճառագայթները սենյակ ընկան։
  24. վարակվել, հիվանդանալ, որևէ հիվանդությամբ վարակվել ◆ Տավարը դաբաղ է ընկնում: (Ակսել Բակունց)
  25. արագորեն՝ թափով դիմել մի տեղ, հասնել, իրեն մի տեղ գցել։ ◆ Կայծակի արագությամբ ընկավ ռազմաճակատ։
  26. որևէ բանի մեջ հաշվվել, մտցվել որևէ կարգի՝ դասի մեջ դասվել։ ◆ Այդ ժամանակ նա կասկածելիների մեջ ընկավ։
  27. մի բանի տակ կամ արանքում մնալ։ ◆ Մեքենայի տակ ընկնել։
  28. թափառել, դեգերել, թափառել ◆ Գլուխս առնեմ, ընկնեմ սարերը։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Նրա օգնականները ընկան շենը։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Գյուղից գյուղ ընկնել։
  29. ընկավոր լինել ◆ Դեղին տերևներից ցողի խոշոր կաթիլները մետաղի ծանրությամբ ընկան խազալի վրա։ (Ակսել Բակունց) ◆ Կարմիր շարով մի խիզան ընկավ ձորը մի կածան։
  30. ներքև տարածվելով փռվել, իջնել-տարածվել ◆ Ամպերն ընկան Մասիս սարին, կարոտ մնացի ես իմ յարին։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
  31. թափվել ◆ Հրային գնդակները ընկնում էին նրա վրա։ (Րաֆֆի) ◆ Ջուրը մեծ բարձրությունից ընկնում է վար։
  32. իրենով որևէ մեկին կամ մի բան ծածկել ◆ Ստվեր էր ընկնում գետնի վրա։ (Ակսել Բակունց) ◆ Կասես շողքը քարին ընկավ, կրակն իմ սրտին ընկավ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
  33. արագ մուտք գործել, շտապով մտնել ◆ Վռազ-վռազ անցավ իրենց փողոցը և ընկավ Կարմիր Հրապարակը։ Եղիշե Չարենց ◆ Որը տունն ընկավ, որը ժամ խանութ։ Հովհաննես Թումանյան
  34. բռնվել, փորձանքի ենթարկվել ◆ Էստեղ են ասել, անողը պրծավ, ասողն ընկավ: (Ակսել Բակունց) ◆ Բայց մի անգամ նա ընկավ. սխալվող տղան հայտնեց, թե այդ սխալը հուշեց Սեդրակը։
  35. մեկին բաժին հասնել, վիճակվել ◆ Ամեն մի տանը յոթը դիսյատին կընկնի: (Վահան Տերյան) ◆ Հինգ կոլխոզնիկին մի ղեկավար է ընկնում: Սերո Խանզադյան
  36. գտնվել, լինել ◆ Սարից դենը, դեպի ներքև ընկած է անմարդաբնակ մի երկիր։ (Ակսել Բակունց) ◆ Բնության օրենքների… հիմքում ընկած է նյութը։ (Գարեգին Սևունց)
  37. ներս թափանցել, մտնել ◆ Մահվան դողը ընկավ սիրտը, ու տապ առավ գոռոզ հոգին։ Հովհաննես Թումանյան
  38. վազվզել ◆ Որսի շները անտառում էս ու էն կողմ են ընկնում: ◆ Սարսափելի էր այս ամեն այնքան, որ մեր շրթներից ոչ մի բառ չընկավ:
  39. ծանրանալ, բարդվել ◆ Հանցանքի ծանրությունը ինձ վրա է ընկնում: (Րաֆֆի)
  40. տեղավորվել ◆ Խորն ընկած աչքերը անհանգիստ կերպով վառվում էին։ (Րաֆֆի) ◆ Ավելի հստակ են երևում… այգիների մեջ ընկած ամայի հնձանները։ (Ակսել Բակունց)
  41. մի տեղ հասնել ◆ Կայծակի արագությամբ ընկավ ռազմաճակատ։ Սերո Խանզադյան
  42. մի բանի տակ մնալ ◆ Մատները աքցանի արանք ընկան: Սերո Խանզադյան ◆ Գուցե որևէ տեղ ավտոյի տակ է ընկել: (Գարեգին Սևունց)
  43. անբերրի դառնալ, մնալ ◆ Հողը բերք չի տալիս, ընկել է։ Սերո Խանզադյան
  44. նիհարել ◆ Վերջերս մի քիչ ընկել ես։
  45. իբրև պարտականություն մեկի վրա դրվել, հանձարարվել ◆ Քեզ վրա է ընկնում այդ գործի գլխավորումը։
  46. պառկել ◆ Իվան Բորդաչուկը… Խմել էր կես փարչ պղտոր, գինի և ընկել մեջքի վրա։ (Ակսել Բակունց)
  47. տարածվել, արձագանքել ◆ Բազմության մեջ քրթմնջոց ընկավ: (Րաֆֆի) ◆ Դղորդ-դմբդմբոց ընկավ սար ու ձոր։ Հովհաննես Թումանյան
  48. ոտք գցել, հայտնվել, գալ, գնալ ◆ Եթե մի անգամ պատահմամբ այդ քաղաքն ընկնես, հարցրու։ Եղիշե Չարենց ◆ Ինչպես էր նա ընկել այստեղ։ (Ակսել Բակունց)
  49. որևէ բանի մեջ ներկալվել, արգելափակվել ◆ Վանդակի մեջ ընկածի նման քայլում է։ (Ակսել Բակունց)
  50. տեղից խախտվելով դուրս գալ ◆ Ատամները ընկել են։
  51. վրա հասնել, սկսվել ◆ Գիշերն ընկավ, թանձրացավ մութը։ Հովհաննես Թումանյան
  52. հարձակվել ◆ Թարմ ուժերով թշնամու վրա ընկանք:
  53. հնչել, լսվել ◆ Տրաքոցը որ ընկավ, մենք հո էս գլխից ենք ոտան տակ կորչելոի, - տխրությամբ հարեց Ունանը։ (Ակսել Բակունց)
  54. մխրճվել, թաղվել ◆ Երազների մեջ են ընկնում էս աշարհից վերացած։ Հովհաննես Թումանյան
  55. ծախսի տակ մտնել, փող ծախսել ◆ Գնաց ճաշարան, մի հիսուն ռուբլի ընկավ:
  56. ձախողվել ◆ Բախտը փորձեց առևտրի մեջ, բայց ընավ:
  57. որևէ տեղում լինել, գտնվել որևէ բանի վրա ◆ Հայերենում շեշտը ընկնում է վերջին վանկի ձայնավորի վրա։
  58. զրկվել ◆ Ուժից ընկնել անժամանակ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Ձևից ընկնել:
  59. որևէ վիճակի, դրության մեջ գտնվել, լինել ◆ Ծամվում են մշուշում ընկած հազար ու հազար գաղթական։ Եղիշե Չարենց
  60. ուժերը կործնել, թուլանալ ◆ Պապը դեռ այնքան ընկած չէ, որ ապավինի երեխայի օգնությանը։ (Մամուլ)
  61. ազդեցությունը, կշիռ կորցնել ◆ Արծրունու մահվանից հետո «մշակն» ընկավ: Վրթանես Փափազյան ◆ Կայծակը էն կողմին ընկավ: (Ակսել Բակունց)
  62. իբրև պարտականություն դրվել, հանձնվել ◆ Քեզ վրա է ընկնում այդ գործի գլխավորումը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  63. թափանցել, անցնել ◆ Պատուհանից ներս լույսի խուրձեր ընկան: Դերենիկ Դեմիրճյան
  64. դրվել ◆ Գիրքն ընկած է սեղանին։
  65. կռվել, խռովել ◆ Նրանք իրար հետ ընկած են։
  66. կենակցել ◆ Ուրիշ կանանց հետ է ընկնում:
  67. զբաղվել ◆ Խաղով ընկնել:
  68. խախտվել ◆ Գուլպայի հատն ընկնել:
  69. ընկերանալ◆ Ամեն խուժանի հետ ընկնում է։
  70. հասնել ◆ Ականջս մի լուր է ընկել:
Հոմանիշներ
խմբագրել
  1. տապալվել, գլորվել, կործանվել, վայր ընկնել, վեր ընկնել, ցած ընկնել, դմփալ, դրմբալ, թրմփալ, շրխկալ, շրմփալ, պադել, պատել, վեր փշկալ ((փխբ․))
Արտահայտություններ
խմբագրել
  1. ընկնել մեռնել - հանկարծակի անկողին ընկնել և անմիջապես մեռնել ◆ Փորի ցավեն ընկավ մեռավ։ (Ավետիք Իսահակյան)
  2. ընկնել ելնել - նույնն է՝ ընկնել-ելնել
  3. ոտք ու ձեռք ընկնել, կրակն ընկնել, աչքի ընկնել, եերսից ընկնել, հետևից ընկնել, ձեռքն ընկնել և այլն - տե՛ս կապակցությունների առաջին բառերի տակ