Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թա•բա•ռուկ 

  1. Արարատյան, Նոր Բայազետ, Կարին, Վան, Մոկս՝ թապառյուկ, թափառուկ ◆ Ապաշնորհ, անպետք։ - Տեսնում ես էս տղին, այ կնիկ, - ասում ա Նազիրը, պտի մորթենք, որ ինչա թագավորի թաբառուկ աղջիկը սրա արին խմի։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
  2. ◆ Չճարվող, հազվագյուտ։ Մի թաբառուկ բան էլի ըլնի՜: (Ձեռագիր)
  3. ◆ Ատելի, անդուր։ Ախ, տյու գետ, սև սուգ տյու թապառյակ սևավոր ճյուր, Քանի խայեր վեր քե ընցին, թողին զավակ։ ԱՏՍ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։