թագաժառանգ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tʰɑɡɑʒɑrɑŋɡ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ թա•գա•ժա•ռանգ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- թագի ժառանգորդը, թագավորի այն որդին, որ հոր մահից հետո պետք է թագին տիրանա՝ թագավոր դառնա ◆ Արարատում բնակվում էր թագավորը և թագաժառանգը միայն։ (Րաֆֆի)
- այն մարդը, որ իրավունք է ստանում թագավորի մահից հետո գահակալելու ◆ Այն ժամանակ Դրագան ստիպում է թագավորին՝ իր եղբորը նշանակել թագաժառանգ Սերբիայի։ (Անահիտ Սահինյան)
- թագավորի արու զավակներից յուրաքանչյուրը ◆ Մամիկոնյաններից էին ընտրվում հայոց թագաժառանգների դաստիարակները և նրանց սնուցող դայակները։ (Րաֆֆի)
- (փխբ․) (կտկ.) առջնեկ, ավագորդի ◆ Թագաժառանգս սաստիկ հիվանդ է։ Հովհաննես Թումանյան
◆ Եվ հրահատն իրոք պատմում էր զարմանալի բաներ, թե Բյուզանդիան թագաժառանգ Պապին արդեն ճանաչել է թագավոր։ Ստեփան Զորյան ◆ Բյուզադիայի պալատի սպանիչ փափկության մեջ պահված էր թագաժառանգ որդին։ (Րաֆֆի)
Հոմանիշներ խմբագրել
- գահաժառանգ, թագավորաժառանգ, արքայաժառանգ, աթոռաժառանգ, ժառանգ (փխբ․), պայազատ (գրք․)
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։