թագակիր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tʰɑɡɑˈkiɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ թա•գա•կիր
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
Ածական
- թագ կրող, թագադրված ◆ Մահ այդ թագակիր, բայց արդեն ահաբեկյալ և կիսամեռ դահճապետներուն։ Սիամանթո ◆ Եթե իրոք քո մեջ սեր կա դեպի գեղեցիկն ու վեհը, մի բան, որ բացակայում է թագակիրների մոտ, ապա ներում եմ արարքդ։ Սերո Խանզադյան ◆ Թեքեցիր գլուխդ հանճարեղ, այն թագակիր տխմար գլխի առաջ։ (Նաիրի Զարյան)
- չեմպիոն, մասնավորապես՝ շախմատի համաշխարհային չեմպիոն (փխբ․)
Հոմանիշներ խմբագրել
- թագազարդ, թագակալ, գահակալ, թագագլուխ, թագազգյաց, թագակապ, թագապսակ, թագապաճույճ, թագապատիվ (հնց․)
- պսակավոր (արևմտհ․), չեմպիոն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։