Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ թագաւորազն

վանկեր՝ թա•գա•վո•րա•զ(ը)ն

Ստուգաբանություն խմբագրել

թագավորի զավակ ◆ Ու կանչում է թագավորազնը իր ծառաներին, որ գնան աղջկա ծնողներին բերեն։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Իշխան Համլետը թագավորազն է, բարձր է քո աստղից։ Շեքսպիր
թագավորական ցեղից՝ տոհմից սերված ◆ Արշակունի թագավորազներից՝ մեկը՝ Արշակ Բ-ի եղբորորդի Գնելը, համարձակեցավ բնակություն հաստատել Արարատում։ (Րաֆֆի)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ prince, of royal race, blood, descending from king գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ царевич (ru) ‎(carevič), королевич (ru) ‎(korolevič) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։