Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թազ•նել

Ստուգաբանություն խմբագրել

Արարատյան, Գանձակ՝ պառկել՝ առջևի ոտները առաջ մեկնած և դունչը նրանց վրա դրած (շան մասին) ◆ Շունը բրդոտ գուխը դրել էր առջևի թաթերի վրա ու թազնել շեմքին։ Սերո Խանզադյան
Ղարաբաղ, Կարին՝ անարգաբար ասվում է մարդկան նստելուն՝ պառկելուն ◆ Ինչ ես տեղդ թազնել, վեր կաց, բան արա։ (Հրաչյա Աճառյան)
թեքվել, ցողունով հակվել, կպչել գետնին, պառկել (հացաբույսերի, խոտի մասին) ◆ Վանքի ձորում խոտը թազնել է։ (Ակսել Բակունց) ◆ Գարիքը թազնել են, և էլ հույս չկա, թե վեր կկենա։ (Ակսել Բակունց)

Բաղադրյալ բառեր
թազնելատեղ թազնելատեղի

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։