թալախ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tʰɑˈlɑχ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ թա•լախ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- ամուսնական կապ, միություն (գվռ․) ◆ Թալախը նրա ամուսնական կապն է, նա լուծված է համարվում երբ նրանով երդում ուտողը երդմնազանց է լինում։ (Րաֆֆի)
- Ղարաբաղ, Գանձակ՝ բախտ, վիճակ, ճակատագիր ◆ Աստված վկա, ես էս սևին մի թուր պըտի ցանեմ, ինք ու ուր թալահ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- խնդրիք, հայտարարություն ◆ Դատավոր ֆերվա կը հանե, թե խուբլի դեմ ջուրշեռ թափող պտի թալախ տա՝ ուր կնկաց բաժվի։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել- թալախը կտրել, բախտը բերել, բախտ վիճակվել ◆ Դո՞ր են էթում, թագավոր։ Ասավ․ էթում եմ Կաղզվանը։ -Հը՞նճ են էթում Կաղզվանը։ - Աբաս Միրզի աղջիկն ուզում իմ տղին։ Թե․ -Ես էլ եմ էթում։ Իրանց իրանց խոսում են, աում են․ - որ մեկիս թալախը կտերց, թող ընդւն տա։ Սասնա ծռեր
- քե (նրա և այլն) թալախ՝ թալըղ ի՞նչ Ղարաբաղ, Գանձակ՝ քեզ (նրան․․․) չի վերաբերում, քո (նրա) գործը չէ
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։