թալաշ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ թա•լաշ
- Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Գանձակ՝ քարից, փայտից պոկված բարակ շերտ, կտոր ◆ Թլաշ թլաշ վեր ա կենում էս քարը։ (Ձեռագիր) ◆ Դոն մը շինիմ գու, թալաշ թափիլ չի։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- Հավարիկ՝ ձկան բարակ շերտ, կտոր
- Ղարաբաղ, Գանձակ՝ շերտ֊շերտ կտրտած ու թիթեղյա վառարանի վրա խորոված կարտոֆիլ
Արտահայտություններ խմբագրել
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ թա•լաշ
- Համշեն՝ մտահոգություն, տխրություն, նեղություն ◆ Մենք ոչ դարդ ունենք, ոչ թալաշ, մեր դարդն ու թալաշը դու իս։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Արտահայտություններ խմբագրել
- թալաշ քաշել ֊ նեղվել, տխրել ◆ ֊Դե՛, ախպրտանք․․․ խորպան իմ ձըզի ես ձըր փարեն կիտամ, ըկի թալաշ մի քաշեք։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- թալաշ էնել ֊ մտածել, մտահոգվել ◆ ԴՈւ հլա տուն չհասած՝ կորուստդ բերեն կուտան, հեչ թալաշ մի էնի։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու) ◆ Կըսե․ ֊ Ախչի, դու թալաշ մի էնէ, ես ընկեր ունիմ։ Կէրթանք քու ախպըրտանքը կը խըլըսցունք։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- թալաշ քաշել ֊ նեղություն կրել ◆ Արի, արի դու էս գիշեր պինդ պառկի քնի, աստուծ օղորմած է, դու սըկի թալաշ մի քաշե։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։