Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թալ•կ(ը)•տել

Ստուգաբանություն

մարել (քաղցից, հիվանդությունից և այլնից)
մի բան շատ փափագել, անձկությամբ ձգտել մի բանի, ուշքը գնալ մի բանի համար ◆ Շատ կը թալկտի, ձեռքը չանցներ։ (Առաքել Քեչյան)
Արարատյան, Ղարաբաղ՝ սիրտը թուլանալ, նվաղել, թալկանալ ◆ Խաբրիկ մի գալուն բերեք, աչքերս լալուն կտրի, սրտիկս թալկըտելու: (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Վրան կաշեմ սիրտըս թալկտի կը։ Ահ
Համշեն՝ հոգնածությունից ուժասպառ լինել
Արարատյան՝ սիրտը բաբախել՝ տրոփել

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։