թախանձել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tʰɑχɑnˈd͡zɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ թա•խան•ձել
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲայ
- սաստիկ խնդրել, աղաչել, պաղատել ◆ Թախանձում է աղբյուրներին, ժայռերին, որ լինեն իրեն ընկեր (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Բայց Աննա զիզին թախանձում է, և նա գալիս է ինձ հետ (Ավետիք Իսահակյան)
- (հնց․) ձանձրույթ ու տաղտկություն պատճառել, նեղ դրութան մեջ դնել
Հոմանիշներ
խմբագրել- աղաչել, աղերսել, պաղատել, աղաչել-պաղատել, կողկողել, թախանձանք անել, աղաչանք անել, պաղատանք անել (ժղ․), բերան ծռել, երես գցել, երես դնել, երես թափել, երես մրել, երես սևացնել, երեսը գոմշի կաշի անել, երեսը մաշել, երեսից կախ ընկնել (կախ լինել, կախվել), երեսից կպչել, դեմ ընկնել, լեզու ածել (թափել), լեզու հանել, ձեռք ու ոտք ընկնել, ոտքերը լիզել, ոտներն ընկնել, ոտքը պագնել, փեշից կախ ընկնել, պռունկ պատռել, պորտ(ք)ը գետին(ը) քսել, փոր(ը) գետինը քսել, օձի լեզու հանել, օձի պես գերեկնալ (գվռ.)
- տե՛ս ձանձրացնել
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։