Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թախ•թը•փել••

Վան, Մուշ, Կարին՝ թափել։ ◆ Լվացած ջուրը թախթփե։ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Տրկիցն էլ խանաքիյ համար կասի ինոր․ թոներ վառի, խավերը էնտեղ թախթփի, ոճլներ կթափեն։ Տեվ
Նոր Բայազետ, Մուշ, Մոկս, Վան՝ թափ տալ, թափահարել։ ◆ Գորգը թախթփե։ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Թաքվորի մեր տուրս արե․ քյե ինչ վը ինչ եմ պիրե, ծառ թախթըփող եմ պիրե։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
Մուշ, Գավաշ՝ թափթփել, ցրիվ տալ։ ◆ Կտրեցին քառասուն վարդապետ մըջ խորանին․․․ կտրեցին վիզ լուսրարին․ թալնեցին, թախթըփեցին, առին գացին Մըսրա Մելիքին։ Սասնա ծռեր
Դատարկվել։ ◆ Լցեմ տամ ձեռդ, տաքնա փորըդ, թախտփի (դատարկվել) գլոխդ։ Ահ

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։