թաղաթ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թա•ղաթ 

թաղաթ 1

1. Արարատյան, Կարին, Շիրակ, Մեղրի՝ ուժ, թափ, կարողություն ◆ Քանի բերանումդ շունչ կա, ոտումդ թաղաթ, փախիր, գլխիդ ճարը տես։ (Խաչատուր Աբովյան)

թաղաթ 2

1. Չարմահալ՝ հարաբերություն

Արտահայտություններ

1. թաղաթ անել - համբերել, սպասել, տոկալ ◆ -Դե թաղաթա էրա, ձեռներս տորոնոտ է վլանամ, կկապեմ։ ՍԲ
2. թաղափը կտրել՝ կտրվել
   1. ուժասպառ լինել, հալից ընկնել ◆ Թաղափըս կտրել ա։ (Ձեռագիր)
   2. Չարմահալ՝ համբերությունը հատել
3. թաղափ անել - ուժ տալ, զոռել
4. թաղաթից ընկնել - թուլանալ ◆ Խեղճ կրակված Վարդիթերս ... թաղաթից ընկած՝ հեռու տեղը սնի տակին փարտի քամակին ... Տիրանի մի երկու խոսքը լսել ա խելքամաղ էլել։ (Պերճ Պռոշյան)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։