թաղաթ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ թա•ղաթ
թաղաթ 1 խմբագրել
- Արարատյան, Կարին, Շիրակ, Մեղրի՝ ուժ, թափ, կարողություն ◆ Քանի բերանումդ շունչ կա, ոտումդ թաղաթ, փախիր, գլխիդ ճարը տես։ (Խաչատուր Աբովյան)
Արտահայտություններ խմբագրել
թաղաթ 2 խմբագրել
- Չարմահալ՝ հարաբերություն
Արտահայտություններ խմբագրել
- թաղաթ անել - համբերել, սպասել, տոկալ ◆ -Դե թաղաթա էրա, ձեռներս տորոնոտ է վլանամ, կկապեմ։ ՍԲ
- թաղափը կտրել՝ կտրվել
- ուժասպառ լինել, հալից ընկնել ◆ Թաղափըս կտրել ա։ (Ձեռագիր)
- Չարմահալ՝ համբերությունը հատել
- թաղափ անել - ուժ տալ, զոռել
- թաղաթից ընկնել - թուլանալ ◆ Խեղճ կրակված Վարդիթերս ... թաղաթից ընկած՝ հեռու տեղը սնի տակին փարտի քամակին ... Տիրանի մի երկու խոսքը լսել ա խելքամաղ էլել։ (Պերճ Պռոշյան)
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։