Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թա•ղիք 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Մակբայ

  1. (նորբ․) բրդից կամ մազից լմելով պատրաստված խիտ և հաստ կտոր◆ Մինը մյուսի վրա ծալած դարսած էին գեղեցիկ կապերտներ, գորգեր, սփռոցներ և նախշուն թաղիքներ։ (Րաֆֆի)
  2. մամլած բարդից պատրաստվող հովվական անթև կապա ◆ Եվ մենք փաթաթվելով մեր յափնջիների ու թաղիքների մեջ միամիտ սրտով քուն մտանք։ (Ավետիք Իսահակյան)
  3. մամլած բրդից պատրաստված տապճակ ◆ Սեմին նստած էր նրա կինը՝ խճճված մազերը թաղիք դարձած՝ կպած գլխին։ (Անահիտ Սահինյան)
  4. բուսյի վրա թաղիքաձև խավ (բսբ․)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. կաճ, կառն (հնց․), թաղ

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. թաղիք գցել, դնել - թաղիք պատրաստել
  2. թաղիք դառնալ - թաղկել, խճճվել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։
  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։