թամամ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tʰɑˈmɑm]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ թա•մամ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- տե՛ս ամբողջ ◆ Թամամ աշխար պտիտ էկա։ (Ստեփանոս Նազարյանց)
- ամբողջովին ◆ Ամենը թամամ է, բայց վատ է բանդ։ Հովհաննես Թումանյան
- լիովին ◆ Այ աղջիկներ, թամամ հրեշտակ ◆ Իսկ թե ճիշտ կուզեք՝ ավազակ, թամամ ավազակ։ Եղիշե Չարենց
- իսկական ◆ Շնորհակալություններս աստված թամամին հասցնի։ «Երևանյան օրեր»
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել- թամամ անել
- լրացնել
- ավարտել, վերջացնել ◆ Յիփ օր Նունեն գիմնազիի կուրսը լավ թամամ կոնե, նրա վուրթերգրութինը էնչախը կու հաստատիլ տամ։ (Գարեգին Սևունց)
- թամամ ինել՝ ըլնիլ
- լրիվ լինել, լրանալ ◆ Տուն հավասար թամամ են, Ղարիբ ղուշըտուն պիրիք։ Ահ ◆ Էսօր թամամ է ըլում քառասունհինգ տարի էն օրեմեն, իփ ուր միր ազիզ Սիրունուշը հայոց թատրոնի վարթն ու զարթն էլավ։ (Խաթաբալա) ◆ Տանջվում իմ, վուր քիզ էտ օրը գցեցի ու հմի պակասը թամամ ըլի՞: (Գարեգին Սևունց)
- ամեն ինչով լավը լինել, կատարյալ լինել ◆ Շատ թամամ իսան ա։
- թամամ չէ Նոր Նախիջևան՝
- վերնտունը թամամ չէ, Կարին՝ խելքը պակաս է ◆ Աս կնգանը վերնըտունը թամամ չէ։ (Հակոբ Մանանդյան)
- թամամ խոսքը էշին՝ իշուն կ(ա)սեն
- թամամ խոսքը էշին ես ասում, մարդ պետք է հասկանա իերն ուղղված ակնարկի՝ անուղղակի խոսքի իսկական՝ բուն իմաստը
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։