թամանա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ թա•մա•նա
- Մուշ՝ ողջունելու՝ բարևելու ձև Արևելքում (գլուխ են խոնարհում ձեռքերը կրծքին ու ճակատին դնելով)
Արտահայտություններ խմբագրել
- թամանա էնել՝ տալ, Գլուխ տալ՝ ձեռքը կրծքին ու ճակատին դնելով ◆ Էկան գացին ըդ մարդուն երկու թամանա էրեցին ու կայնան առաջ։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Հ'ելավ գնաց թաքավորի դիվան, թամալլա տվեց, կայնավ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Դավրեշ գնաց, գլոխ բացեց, թաքավորին թամանա տվեց ու կայնավ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։