թային

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թա•յին 

թային 1

1. Պոլիս՝ քունջութի սերմը
2. նրանից ստացված ձեթը

թային 2

1. Ղարաբաղ, Պոլիս, Վան, Սասուն՝ ռոճիկ

թային 3

1. Կարին, Մուշ, Տիգրանակերտ՝ օրվա ապրուստ, ուտելիք ◆ Թագուհին կը ծնի, բայց տղային կեսը մարդ է, կեսը օձ։ ◆ Թագավոր հրաման կընե, որ նետեն հորը։ ◆ Բայց բըժիշկներ ու խելացիներ կարգադրեցին, որ քանի մատղաշ է՝ շաբաթ մեկ աշխի (աղջիկ) թային տան օձամանուկին։ (Գարեգին Սրվանձտյան)

Արտահայտություններ

1. թային անել - ռոճիկ նշանակել
2. թային կապել - Վան՝ օրապահիկ նշանակել ◆ Մսրա Մելիք ինոնց թային էր կապե, ինչ որ աստվածութեն ստեղծեր էր, էն սեղանի վրեն կեր։ Սասնա ծռեր ◆ (Սուլթանը) այդ իրեքին ա թային կը կապե, պահը կը։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)

թային 4

1. Ղարաբաղ՝ կարգին ◆ Կը մըեռնիմ ջահիլ ջըվան, Մին թային վաթան չոնիմ։ Ահ
2. Թբիլիսի՝ անպայման, անշուշտ, անկասկաշ ◆ Խնդրե, վուր թային գան։ (Գարեգին Սևունց)
3. Նոր Նախիջևան՝ բավական

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։