Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թա•նա•զուկ 

  1. գործ է ածվում թանազիգ անել կապակցության մեջ. արժան տեսնել, վայել համարել ◆ Ասոր ախպարը թենզիկ չէ էնե ախպորը տունը էրթալու։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Մարդ ու կնիկ կխառնվին իրար, չըմքի հարուստ թանազուք է էրի, էկի իրանց տուն։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Շատ մեծ մարդ ես, հա՞, ըսավ, որ թանազուկ չես էնի հետս ... խոսելու։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։