թանխա

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թան•խա 

1. Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Գանձակ՝ դրամագլուխ ◆ Թանխայի առաջի միտքն է կապիտալ, մայա։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Յիփ օր վուրթիքը մինձացել ին, հերը տվել է նրան յառսուն-յառսուն թուման թանխա: (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան) ◆ Կնգա բերած փուղը քիզ համա թանխա չի դառնա։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)
2. Նոր Ջուղա, Չարմահալ՝ ապարանք, ունեցվածք ◆ Մեր թանխեքը ջորով են գալիս Շիրազի վրայով։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)
3. Ղարաբաղ, Կարճևան՝ համարժեք, հավասար ◆ Թանխա... կնշանակի նաև հմարաժեք։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Մեր հինգ հոգին նրանց 10-ին թանխա ա:

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։