Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թապ•լել

Ստուգաբանություն

(ժղ․) նետել, շպրտել ◆ Հոսհոն թապլած, թապլտած ամաններն։ Ռափայել Պատկանյան ◆ Քարը թապլեց, շանը զարկեց։ (Երվանդ Լալայան) ◆ Գտա կճուճ մը կարագ, զարկի պատին կոտրեցի, Կանթը էրդիկ թաբլեցի։ Ահ ◆ Էս մամե ըմմեն կընուխ հաց մի կը թաբլե ծովե։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Թապլել կերևի որ որ գրոց տապալել կամ թավալել բառերեն է։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Զավակը թապլեր է։ (Հրաչյա Աճառյան)
գավաթում եղածը միանգամից կուլ տալով խմել, գցել (փխբ․)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։