Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թա•ռա•կել 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Բայ

  1. (գվռ․) աներեսություն անելով՝ մեկի օձիքը բաց չթողնել, օձիքից չպոկվել
  2. խայտառակել, խաղք ու խայտառակ լինել ◆ Ինձ թառակեց, խայտառակեց - զառանցում էր քնի մեջ Հովհաննես Շիրազ
  3. Մուշ՝ մագլցել, ճանկռոտելով վեր ելնել

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. խայտառակել

Արտահայտություններ խմբագրել

Թարգմանություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել