Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թառ•լան

Ստուգաբանություն

տե՛ս բազե ◆ Շտապող թառլանը որս չի անիլ։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
շատ գեղեցիկ, չքնաղ ◆ Թառլան, սիրուն Զարոն։ (Ջավախեցի) ◆ Կեսուրը իրան թառլան հարսին մի ընծա (է) խոստանում։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
ընտիր
(փխբ․) քաջ, կտրիճ, խիզախ, անվեհեր

թառլան ղուշ - բազե ◆ Մեր տան տակը նուշ էր, իմ յարը թառլան ղուշ էր։ Ահ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։