թավլա
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tʰɑvˈlɑ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ թավ•լա
Ստուգաբանություն
խմբագրելՀավանաբար փոխառվել է թուրքերեն tavla-ից, որը ինքնին փոխառություն է արաբերեն 'ṭavīle'-ից և նշանակում է ձիանոց։[1]
Գոյական
- գոմ, ախոռ ◆ Քյահլան ձին թավլումը կապած էր։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Էն ծիանու թովլեն քեզ ու քու քաչալին, քյացեք ընդի էլ տուք ապրեցեք։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Գիլը գիշեր կիգա գաբեք գողտուկ կխանա, կտանա թալվեն կպախա։ (Ձեռագիր) ◆ Թավլեն լիք ձի ա կապուկ։ (Ձեռագիր)
- Ղարաբաղ՝ (փխբ․) բանտ
Հոմանիշներ
խմբագրել- գոմ, ախոռ
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։